Христиан аёлнинг мусулмон аёлларига мактуби

Кўплаб Ғарб аёллари ўзларининг инсоний қадриятларини поймол этаётган ва қўпол тарзда эксплуатация қилаётган Ғарб маданияти тутқунлигидан озод этувчи қандайдир шахсни сабрсизлик билан кутишмоқда. Ислом уларнинг ўзларини халос этишлари учун ягона восита бўлиб ҳисобланади. Шу боис кўплаб Ғарб аёллари исломий урф-одатлар уларнинг номусини ҳимоя қилишини, қадриятларини юксалтириб, одамийлигини эҳтиром этишини тушунгандан сўнг ислом динига мурожаат этаётганликларига ажабланиш ноўрин.

Ғарб аёлларининг исломга кириши ҳақидаги мисоллар анча кўплаб топилади. Ушбу мақолада таниқли насроний ёзувчи аёл Джоанна Френсиснинг мактубидан парчалар келтирилган бўлиб, уларда хат муаллифи аёлларнинг Ғарбдаги аҳволи ва аянчли қисмати ҳақида ҳикоя қилади, ҳамда мусулмон аёлга ўз эҳтиромини изҳор этади. Ўз изҳорини у “мусулмон опа-сингиллар” деб атаган инсонларга юборилган мактубида баён этган. Бу мақола tribes.tribe.net сайтидан таржима қилиниб, бир неча араб сайтлари томонидан нашр қилинган.

Джоанна Френсис ёзади:

Христиан аёлнинг мусулмон аёлларига мактуби

Адолатсизликка асосланган “террорга қарши уруш” бошлангандан кейин мусулмон олами ҳар бир америкалик хонадонида энг кўп муҳокама этиладиган мавзуга айланди. Мен Ливанда юз берган хунрезлик, ажал ва вайронгарчиликларни кўриб турибман, лекин шу билан бирга яна ниманидир; яъни, сизларни кўриб турибман. Мен назаримдаги ҳар бир аёл фарзанд кутаётганини ёки фарзандлари даврасида эканлигини пайқамасдан қололмайман. Мен, бу аёллар анча камтар кийинган бўлса ҳам, уларнинг гўзаллиги барибир либоси остидан шуълаланиб турганини кўряпман. Аммо мен нафақат ташқи гўзалликни, балки ўзимдаги ғалати ҳиссиётни ҳис этяпман: бу ҳавас (ҳасад) ҳиссидир. Мен сизларнинг қадриятингиз (ғурурингиз), нафосатингиз, камтарлигингиз ва айниқса, бахтиёрлик шуълаланиб турган ташқи қиёфангиздан хайратланмай иложим йўқ. Ҳа, бу қизиқ туюлади, лекин менинг хаёлимга ҳаттоки доимий портлашлар ёмғири остида яшаётганингизга қарамасдан сизлар биздан кўра бахтиёрроқ кўринасизлар, чунки сизлар ҳануз табиий аёл ҳаёти билан яшамоқдасиз. Асрлар оша, олам яралгандан буён аёллар яшаб келган ҳаёт билан. Ғарбда ҳам аёллар шу ҳаёт тарзига 60-йилларгача амал қилиб яшашди; ўшанда биз ҳам душман бомбалари ёмғирига дучор бўлдик. Фақат бизнинг бошимизга ҳақиқий бомбалар эмас, балки маккор алдов ва ахлоқий емирилиш ёғилди.

Алдов жозибаси

Улар бизларни, америкалик аёлларни реактив самолётлар ёки танклардан эмас, балки Голливуддан ўққа тутишди. Улар сизларнинг мамлакатингиз инфраструктурасини бомбалашни якунлагач, сизларни ҳам шундай “қурол”дан ўққа тутишни хоҳлашади. Мен сизларнинг бошингизга ҳам шундай кунларнинг тушишини хоҳламайман. Чунки унақа бомбардимонга дуч келсангиз, худди биздек хақоратларга маъруз қолганингизни алам билан ҳис қиласизлар. Агар бизга ўхшаб ушбу хуружнинг ҳалокатли таъсири натижасида кўп нарсасини йўқотганлар сўзига қулоқ тутсангиз, сизлар балки бу офатдан омон қолишингиз мумкин. Чунки, Голливуднинг сизлар кўриб турган барча маҳсулоти тўлиғича ёлғон, воқеликни бузиб кўрсатиш, лўттибозликдан иборатдир. Улар тасодифий зинони зарарсиз кўнгилхушлик деб кўрсатишади, аввал жамиятнинг ахлоқий қоидаларини яксон қилиб, сўнг унинг ўрнига ўз заҳарли программаларини узатишни орзу қилишади.

Биз америкалик аёлларни бутун жаҳонга бахтли ва мамнун, худди фоҳишаларникидек бўлган либослари билан фахрланувчи, оиламиз, хўжайин-эримиз йўқлигидан беҳад хурсанд аёллар сифатида кўрсатувчи, шаҳвоний хирсни қўзғатувчи фильм ва клиплари билан улар сизларни алдамоқчи бўлишади. Бизнинг кўпчилигимиз бахтиёр эмасмиз, ишонинг менга. Бизнинг ичимиздан миллионлаб аёллар тушкунликка қарши дорилар (антидепрессантлар) билан даволанишга мажбур, кечалари эса бизга муҳаббат изҳор қилиб, ўз хирсини қондиргач, бизни ташлаб кетган эркаклар туфайли йиғлашга маҳкумдир. Улар сизларнинг оилаларингни бузишни ва сизларни кам фарзандли бўлишга кўндиришни хоҳлашади. Бу мақсад йўлида улар никоҳни ўзини қулликка занжирбанд қилиш деб, оналикни тавқи-лаънат деб, камтар ва покиза аёлларни эса қолоқ деб кўрсатишади. Улар Ҳаввони таъқиқланган мева билан алдаган Иблисга ўхшаб кетадилар. Алдовга учманг!

Шахсий ғурур ҳисси

Мен, сизларни худди қимматбаҳо тошлардай, соф олтинлардай азизсиз деб ҳисоблайман. Бизнинг баъзиларимиз алданиш асносида сизларнинг софлигингиз хусусида шубҳага тушишди. Аёл иффати ва номуси бебаҳодир, улар эса уни арзон деб ишонтирмоқчи бўлишади. Бироқ, менга ишонинг, ойнага боққанда сизга қараб турган акс суратда намоён бўлган покизалик, бокиралик ва шахсий ғурур ҳиссиётларининг қийматини ҳеч нарса билан қиёслаб бўлмайди.

Ғарб андозасидаги моданинг вазифаси, сиздаги энг қимматбаҳо нарса – бу шаҳвоний жозибадорликдир, деб сизни ишонтиришдан иборат. Лекин, бу қанчалик ғалати туюлишига қарамасдан, сизларнинг гўзал либосларингиз ҳар қандай Ғарб модасига қараганда жозибалидир, чунки улар сизларни яширин сеҳр доираси билан ўраб туради ва сизнинг шахсий ғурурингиз ва эътиқодингизни намойиш этади. Аёлнинг жинсий жозибадорлигини ножоиз назарлардан сақлаш керак, чунки у сизни севадиган ва ҳурмат қиладиган, сиз билан турмуш қурадиган инсонга ҳадя бўлмоғи лозим. Шу билан бирга, сизларнинг эркакларингиз ҳамон жасур жангчилар бўлганлиги учун, уларга фақат сизлар, яъни яхшилар ичида энг яхшилари, муносибдирсизлар. Бизнинг эркакларимиз покизаликни унамай қўйишди. Улар гавҳарнинг қийматини тан олмасдан, унинг ўрнига кўриниши чиройли, лекин қалбаки бриллиантларни танлайдиган бўлишди. Танлаганда ҳам, оқибатда уни ҳам ташлаб кетиш учун танлайдиган бўлишди!

Сизлардаги энг қадрли нарса – сизларнинг ички гўзаллигингиз, бокиралигингиз ва сизни қандай бўлсангиз шундай кўрсатиб турган барча жиҳатингиздир. Шунга қарамасдан мен шуни пайқадимки, баъзи мусулмон аёллар чегарадан ўтмоқдалар ва Ғарбликларга ҳар сохада тақлид қилишга уринмоқдалар. Ўз шахсий ғурурини йўқотгани учун афсус чекаётган ёки бу ғурурдан яқин кунда ажралиши аниқ бўлган аёлларга тақлид қилишнинг нима кераги бор? Бу йўқотишнинг эвазига ҳеч нарса берилмайди. Сизлар – бенуқсон олмосдирсиз, сизларни алдашларига ва қиймати йўқ оддий тошларга айлантиришларига йўл қўйманг. Сизнинг Ғарб мода журналлари ва телевидениясида кўраётган манзараларингиз барча ёлғон. Бу Иблис тўри, тузоғидир. Бу аҳмоқлар тилласидир.

Аёл қалби

Агар шунчалик қизиқаётган бўлсангиз, кичик бир сирни очайин: никоҳгача бўлган жинсий алоқа унчалик ҳам ажойиб нарса эмас. Биз ўз баданимизни ўзимиз севиб қолган эркакларга ишониб топширдик; бу ҳолат уларни бизни севишга ва бизга уйланишга мажбур этади, деб ҳисоблагандик (улғайиш давомида телевизорда доим кўрганимиздек). Лекин никоҳ қўрғонисиз ва унинг доим биз билан бўлишига бўлган ишончсиз бу алоқа атто жирканчдир! Бу – мазахдир. Бу фақат ҳиссиётларнинг йўқотилишидир. Бу бизларни кўз ёш тўкишга мажбур этади.

Аёл сифатида, ўйлайманки, мени тушунаётган бўлсангиз керак. Чунки ўзга аёл қалбидаги кечинмаларни фақат аёлгина чинакамига тушуна олади. Биз ҳақитатан ҳам ҳаммамиз бир хилмиз. Бизларнинг ирқимиз, динимиз ёки миллатимиз ҳеч қандай аҳамиятга эга эмас. Аёл қалби – ҳамма ерда бир хил. Биз севамиз. Бу – бизнинг қўлимиздан келадиган ишлар орасида энг яхши уддалай оладиган жиҳатимиз. Биз оилаларимизни асраймиз, ўзимиз севадиган эркаклар учун осойишталик барпо қиламиз ва уларга қувват берамиз. Бироқ биз, америкалик аёллар, агар иш жойига (карьерага), ўзимиз ёлғиз яшай оладиган ва ўз муҳаббатимизни хоҳлаган одамимизга тортиқ қила оладиган шахсий уйга эга бўлсак, шунда чинакамига бахтли бўла оламиз, деган сеҳрли орзуга қаттиқ алдандик.

Бу эркинлик эмас. Ва бу муҳаббат ҳам эмас. Фақат никоҳ қўрғонидагина аёл жисми ва аёл қалби хотиржам сева олади. Бундан камига асло рози бўла кўрманг. Бундан бошқаси арзимайди. Чунки Сиз бусиз сева олмайсиз ва оқибатда ўзингизни ҳам камроқ севадиган бўласиз (кейинчалик, ёлғиз қолганингизда).

Ўз- ўзини алдаш

Бу гуноҳ ҳеч қачон ювилиб кетмайди. У ҳамиша сизга хиёнат қилиш пайида бўлади. Ҳаттоки, мен ўз номусимни қайтаришга ҳаракат қилган чоғимда ҳам, аввалда топталган номусим қиймати беқиёсдир. Биз Ғарблик аёлларга то кичикликдан сиз - мусулмон аёллари тўртта девор орасида жулдур рўмолларга ўралиб зулм чекишмоқда, деб миямизни “тозалаб ташлашган”. Лекин аслида, зулм остида инграётган аёллар – бизлармиз: ўз-ўзимизни камситувчи мода чўрилари, ўз вазни туфайли ақлдан озаётган, болаликни тарк эта олмаётган эркаклардан муҳаббат ўтинаётган аёллар – бизлармиз. Кўнглимиз тубида ўзимизнинг алданганимизни биламиз. Биз ички оламимизда ғойибона тарзда сизларга хайрат, ҳасад ва ҳавас билан қараймиз, гарчанд баъзиларимиз буни тан олмасак ҳам. Илтимос, бизларга баланд назар билан қараманг ва бизга бундай ҳолат ёқимли деб хаёл қилманг. Бу бизнинг хатомиздир. Биз ёшлигимизда кўпчилигимизнинг ҳимоя қиладиган оталаримиз бўлмаган, чунки бизнинг оилаларимиз бузилиб кетган эди. Бунинг сабабчилари кимлар эканини ҳаммамиз биламиз. Сизларни ҳам худди бизлардек аҳмоқ қилишларига йўл қўйманг, менинг азиз опа-сингилларим! Сизларни ҳам биз каби йўлдан оздиришларига йўл қўйманг. Бокира ва покизалигингизча қолинг. Биз - насроний аёллар, аёл қанақа бўлиши кераклигини кўришимиз керак. Бизга ибрат бўлишингиз учун биз сизларга муҳтожмиз, чунки биз адашганлармиз. Ўз покизалигингизни асранг!

Шуни ёдда тутингки, тиш пастасини қайта идишчасига киритиш мумкин эмас. Шундай экан, ўз номусингизни астойдил авайланг! Ва мен, дўстлик, эҳтиром ва хайрот руҳида сизга берган ушбу маслаҳатимни қабул қиласиз деган умиддаман!

Батафсил

Ғийбат қилмоқ

Маълум бир мўминнинг ёки зиммий (ғайри муслим ватандош)нинг айбини уни ёмонлаш учун орқасидан гапириш ғийбат бўлади. (Ёмонлаётган сўзлар тўғри бўлса, “ғийбат” бўлади. Ёлғон бўлса “туҳмат” бўлади. Ғийбат ва бўҳтон гапириш катта гуноҳ бўлгани каби, уларни тинглаш ҳам ҳаромдир. Гапирган ва тинглаган жаҳаннам оловида куяди. Гапирганни жим бўлишга ундаш керак. Жим бўлмаса у ердан туриб кетиши лозим. Ва булар учун хайрли дуо қилмоғи керак. Дўстлари, жўраларининг исмини ёзиб деворга илиб қўйиш, бу исмларни ҳар кўрганида, исм соҳибларига хайрли дуо қилиш лозим. Мозорлари устига тош ўрнатиб, маййитнинг исми ёзилади, ўтиб кетаётиб кўрганлар, бу маййитга раҳмат ва истиғфор ўқийдилар.

Батафсил

Узрини рад этиш

Мусулмоннинг узрини рад этиш макруҳдир. Ҳадиси шарифда “Мусулмон биродарининг узрини қабул қилмаслик гуноҳ бўлади” дейилади. Узрни қабул қилиш ва қусурларини кечириш Аллоҳу таолонинг сифатларидандир. Бундай бўлмаган кимсага Аллоҳу таоло азоб беради. Узр сўраш уч хил бўлади: Нега қилдим? Ёки шунинг учун қилдим. Кошки қилмасайдим дейиш ёки қилдим, бошқа қилмайман дейиш бўлади. Ёхуд қилганим йўқ дея инкор қилишдир. Қилдим, бошқа қилмайман дейиш тавба бўлади. Мўмин афв этиши учун узр қилишини кутади. Мунофиқ айбларнинг ошкор бўлишини истайди. Ҳадиси шарифда “Иффат соҳиби бўлингиз. Ифлос ишлар қилманг. Аёлларингизни ҳам тоза хулқли қилингиз”, “Иффат соҳиби бўлсангиз, аёлларингиз ҳам бокира, иффатли бўлади. Онангизга, отангизга эҳсон қилсангиз, болаларингиз ҳам сизга эҳсон қилади. Диндош биродарининг узрини қабул қилмаган кавсар ҳовузидан ичмайди” дейилади. Ушбу ҳадиси шариф диндош биродарининг ёмонлик қилганини ва узрининг ёлғонлигини билмайдиган одамлар учундир. Чунки бунинг узрини рад этиш мусулмонга суи-зан қилиш бўлади. Ёлғон гапирганини била туриб узрини қабул қилиш авфбўлади Кечириш вожиб эмас, мустаҳабдир.

Батафсил

Суи-зан - шубҳа

Суи-зан ёмон шубҳада бўлиш деганидир. Гуноҳининг афв этилмаслигидан шубҳа қилиш – Аллоҳу таолога суи-зан бўлади. Мўминларни ҳаром иш қилувчи, яъни фосиқ деб гумон қилиниши суи-зан бўлади. Суи-зан, яъни шубҳа ҳаромдир. Қилаётгани ҳаром эканини билгач, ундан нафратланиш суи-зан бўлмайди. Буғди-филлаҳ бўлади, савоб бўлади. Диндош биродарининг айбини кўриш билан унга ҳусни-зан қилиш лозим, уни тузатишга ҳаракат қилиш керак. Уни ислоҳ қилиш лозим. Қалбга келган хотира, фикр суи-зан бўлмайди. Зан этмоқ – гумон қилиш, яъни қалбнинг у томонга оғиши суи-зан бўлади.

Батафсил

Хиёнат

Хиёнат қилиш ҳам ғазабга сабаб бўлади. Хиёнат ҳам ҳаромдир. Мунофиқлик аломатидир. Хиёнатнинг зидди омонатдир, амин бўлишдир. Хиёнат бировга ўзининг амин эканини билдиргандан сўнг ишончни бузадиган иш қилиш демакдир. Мўмин ҳар кимнинг молини, жонини ҳимоя қиладиган одамдир. Омонат ва хиёнат молда бўлгани сингари сўзда ҳам бўлади. Ҳадиси шарифда “Машварат қилинган кимса аминдир” дейилади. Яъни унинг ростини гапиришига ва сўралганни бошқалардан яширишига омонат бўлинади, ишонилади. Унинг тўғри гапириши вожибдир. Инсон молини ҳимоя қилган кимсага ишониб топширгани сингари, тўғри гапиришига амин бўлган одам билан маслаҳатлашади, насиҳат сўралади. Оли Имрон сурасида юз эллик тўққизинчи оятида маолан “Қиладиган ишингни маслаҳатлашиб ол” дейилади. Кенгашиш, маслаҳат сўраш одамни пушаймон бўлишдан муҳофаза қилувчи қаъла мисолидир. Кенгашиладиган кимса одамларнинг аҳволини, замон ва мамлакатнинг шарт-шароитларини билиши лозим.

Батафсил

Жубн

Жубн – қўрқоқлик демакдир. Ғазабдан қаттиқ ҳаракат қилишнинг керакли миқдорига “Шижоат” дейилади. Керагидан кам бўлгани ожиз бўлгани “Жубн” аталади. Жубн ёмон феълдир. Имом Муҳаммад бин Идрис Шофизий (раҳимаҳуллоҳу таоло) айтадиларки: “Шижоат кўрсатиш керак бўлган жойда қўрқоқлик қилган кимса эшакка ўхшайди. Тазарруга берилган кимса рози бўлмаса шайтонга ўхшайди”. Қўрқоқ бўлган одам завжасига ва ақробасига нисбатан ғайратсизлик ва ҳамиятсизлик кўрсатади. Уларни ҳимоя қилолмайди. Зиллатга ва зулмга бўйин эгади. Ҳаром иш билан шуғулланаётган кимсани кўриб индамайди. Бошқаларнинг молига тама қилади. Ишида сабот кўрсатмайди. Топширилган вазифанинг аҳамиятини ҳис этмайди. Аллоҳу таоло Тавба сурасида шижоатни, қаҳрамонликни мақтайди. Нур сурасида зино қилувчиларга қатъий жазо берилишига марҳамат кўрсатилмаслигини амр этади.

Батафсил

Шамотат

Шамотат – бошқа бировнинг бошига тушган кулфатга, зарарга севинишга айтилади. Ҳадиси шарифда “Диндош биродарингизга шамотат қилмангиз! Шамотат қилсангиз, Аллоҳу таоло кулфатни улардан олиб сизларга беради” дейилади. Золимнинг зулмидан, ёмонлигидан қутулиш учун унинг ўлимига севиниш шамотат бўлмайди. Душманнинг бошига тушган ўлимдан бошқа кулфату балоларга севиниш шамотат бўлади. Ҳали балоларнинг ёғилишига ўзининг сабаб эканини ўйлаб севиниш, масалан, дуосининг қабул бўлганини ўйлаб қувониш янада ёмондир. Ужб ёмон феълига дучор бўлишига сабаб бўлади. 

Батафсил

Ҳасад

Ҳасад – қизғаниш, кўролмасликдир. Аллоҳу таолонинг эҳсон қилган неъматининг ундан тортиб олинишини истамоқдир. Фойдаси бўлмаган, зарари бўлган бирор нарсанинг ундан соқит бўлишини хоҳлаш ҳасад бўлмайди, “Ғайрат” бўлади. Илмини, мол-давлатга, мавқега эришиш, гуноҳ қилиш учун ишлатган дин арбобларида илмнинг бўлмаслигини исташ ҳам ғайрат бўлади. Молини ҳаромда, зулм қилишда, исломиятни йўқотишда, бидъатларда ва гуноҳларда фойдаланувчининг моли йўқ бўлиб кетишини исташ ҳам ҳасад бўлмайди, дин ғайрати бўлади. Бировнинг қалбида ҳасад бўлса-ю, ўзи бундан азобланса, буни хоҳламаса – бу гуноҳ бўлмайди. Қалбда бўлган хотира, ўй-фикр гуноҳ саналмайди. Хотиранинг қалбда уйғониши одамнинг қўлида эмас. Қалбида ҳасад бўлишдан озор чекмаса ёки орзуси билан ҳасад қилса гуноҳ бўлади, ҳаром бўлади. Шу ҳасадини гаплари билан, хатти-ҳаракати билан билдирса гуноҳи тағин ҳам кўп бўлади. Ҳадиси шарифда “Инсон уч нарсадан қутулолмайди: Шубҳа, тайара, ҳасад. Суи-зан, яъни шубҳа қилсангиз, бунга хос ҳаракатда бўлманг. Омадсиз деб билганингиз нарсани Аллоҳу таолога таваккул қилиб бажаринг. Ҳасад қилган одамингизни асло ранжитманг!” деб марҳамат қилинади.

Батафсил

Кибр

Кибр деб – ўзини бошқалардан устун кўриш билан қалби роҳатланишига айтилади. Ужб (манманлик) ҳам ўзини бошқадан устун билишдир. Бу ерда бошқани ўйламайди. Ўзини ва ибодатларини яхши кўради. Кибр – ёмон феъл-атвордир. Ҳаромдир. Холиқни, Раббини унутмоқнинг аломати, белгисидир. Кўпгина дин арбоблари ушбу ёмон ҳасталикка чалингандир. Ҳадиси шарифда “Қалбида заррача кибр бўлган киши Жаннатга кирмайди” дейилади. Кибрнинг акси – “Тавозу” аталади. Тавозу ўзини бошқалар билан тенг, баровар кўришдир. Бошқалардан устун ҳам, паст ҳам кўрмасликдир. Тавозу – инсон учун жуда яхши феъл-атвордир. Ҳадиси шарифда “Тавозу қилганга муждалар бўлсин” дейилади. Тавозу соҳиби ўзини бошқалардан паст кўрмайди. Залил ва мискин бўлмайди. Молини ҳалол топиб, кўп ҳадялар беради.

Батафсил

Тама

Дунё лаззатларини ҳаром йўллардан излашга Тама дейилади. Таманинг энг ёмони одамлардан ниманидир кутишдир. Кибрга, ужбга сабаб бўлгувчи нофила ибодатларни ва охиратни унутдиргувчи мубоҳларни қилиш ҳам тамадир. Таманинг зиддига, аксига “Тафвиз” дейилади. Тафвиз ҳалол ва фойдали нарсаларга эришишга ҳаракат қилиб, буларга етишувни Аллоҳу таолодан кутмоқдир.

Шайтон риёни ихлос ва тамани тафвиз сифатида кўрсатиб, одамни алдашга уринади. Аллоҳу таоло ҳар кимнинг қалбига бир фариштани вазифа билан жойлаб қўйгандир. Бу малак-фаришта одамга яхши ўйлар – “илҳом” беради. Шайтон ҳам одам қалбига ёмон ўйлар – “васваса”лар солади. Ҳалол кун кўрувчи инсон илҳом билан васвасани бир-биридан ажратади. Ҳаром егувчилар ажратолмайди. Инсоннинг нафси ҳам қалбига ёмон ўйларни солади. Бундай ўйлар ва орзуларга “Ҳаво” дейилади. Илҳом ва васваса давомли бўлмайди. Нафснинг ҳавоси эса давомлидир ва борган сари ортади. Васваса дуо билан, зикр билан озаяди ва йўқ бўлади. Ҳаво эса фақат кучли кураш билан камаяди. Шайтон итга ўхшайди, қувласанг қочади-ю, бошқа томондан айланиб келаверади. Нафс қоплонга ўхшайди, ҳужум қилса ўлдирмай қўймайди.

Батафсил